Biliyorum sizler de benim gibi kendinizi bildiniz bileli hep ölümden korkutulmuşsunuzdur. Fakat ölüm kaçınılmaz bir son iken korkmak niye? Şimdi saçmaladığımı düşünüyorsunuz fakat şöyle ki hep ölüm anı, kabir azabı, cehennem diye korkutulduk. Evet korkutulduk hemde çocuklar gibi.
Cehennemde o kadar azap edilmek için çok büyük bir günah işlemem gerekiyor değil mi? Peki başını örtmeyen ve sevap işlemeyenler neden cehenneme giriyor? 'Eğer bu nedenden dolayı sonsuza kadar acı çekeceksem bari daha kötü bir şeyler yapayım' diyen çıkmıyor mu sandınız? peki niçin korkutuluyoruz bu asılsız hayaller yüzünden?
Belki de şu anda cehennemdeyiz!? Belki ölsek cennete gireceğiz? belki filmlerdeki gibi bizleri bu dünyada tutmaya çalışan bir güç var. Hayır şimdi kalkıp bir pencereden kendinizi aşağıya atmayın, ben de yapmayacağım bunu. Fakat tüm iyi insanların avaz avaz bağırdığı bir şeyler var: BARIŞ, ÖZGÜRLÜK, MUTLULUK.
Hazır bu dünyadayken kadınları ve çocukları dolaylı ve dolaysız yollardan kısıtlamak, öldürmek, savaşlar, nefretler, kin, intikam ve karanlık yerine çok mu zor barış?
Madem ki diyorsun 3 günlük dünya, sonrası ya cehennem ya cennet o zaman niçin uslu durup ölümü beklemiyorsun be akıllı? Bence bu dünyayı zorlaştıran ve hazır zorlaştırmışken daha da etki yaratmak için cehennemden dem vuran tam cehennemlik kimseler bunlar. Tek bir sözüm var umarım sonsuza kadar dünyada yaşarlar öyleleri çünkü kendi yarattıkları cehennemde pişsinler istiyorum. Al işte bir din oluşturdum! kim benimle günde 5 defa barış ve mutluluk resmi çizebilir? Fakat bizde cehennem yok. Sevgiler.